www.klikerowo.fora.pl

Ultra_Violet

Witam, od miesiąca jestem posiadaczką 10 kilowej bidy ze schroniska. Powiem szczerze, że ten miesiąc dał mi nieźle w kość. Zaczęło się od lęku separacyjnego, z którym nadal walczymy ale widzę drobne postępy więc to nie jest największy problem.
Problemem jest agresja Cześka w stosunku do obcych, szczególnie mężczyzn. Wiem, że Czesiek już dwa razy wrócił z adopcji właśnie z tego powodu.
Obserwuję go bacznie na spacerach i do tej pory udało mi się ustalić że:
1. Jak już kogoś zauważy to momentalnie się napina, uszy i ogon na sztorc, sztywne łapy, gotowy do ataku.
2. Tak samo jest w przypadku jak zauważy psa. Jeśli okaże się, że to suczka to zazwyczaj dobrze się kończy.
3. Najgorsze jest to że atakuje praktycznie bez ostrzeżenia, do nogawki doskakuje w sekunde a na krotkiej smyczy wije się jak wąż.

Kilka dni temu zniszczył chłopakowi spodnie na ulicy, od tego czasu nie ruszamy się bez kagańca, to jednak tylko zapobiega ale nie leczy jego problemu. Dwa dni temu rzucił się na sąsiada w windzie, tym razem obeszło się bez szkody ale spacery to dla mnie wielki stres a dla niego pewnie jeszcze większy. Szczerze mówiąc jestem w poważnej kropce, bo czasem muszę pojechać na weekend do rodziny a w tym przypadku podróż z Cześkiem jest praktycznie niemożliwa.

Myślę, że to rodzaj agresji lękowej ale widzę u niego też pewną nadpobudliwość. Po spacerach zaczyna biegać po mieszkaniu z zabawkami a jak mu zabieram (idąc za radą pewnej behawiorystki) to zaczyna się chorobliwie interesować własnym ogonem.

Jestem na skraju załamania nerwowego :-/ Nie wiem, co jeszcze można napisać. Odpowiem na wszelkie pytania, jeśli ktoś ma jakiś pomysł co zrobić z Cześkiem i jak mu pomóc.

Pozdrawiam
Ania

Dymkowa

Aniu, ja też jestem z Warszawy. Chętnie się z Wami spotkam i zobaczę, co można dla Was zrobić, bo wydaje mi się to trochę za poważne na radzenie jedynie na forum.
Jeśli chciałabyś takiego spotkania, to daj mi proszę znać na priv.